Tłumaczenia przysięgłe jako specjalny rodzaj tłumaczeń

Najczęściej dokonuje się tłumaczenia uwierzytelnionego (przysięgłego) wszelkich dokumentów, które należy okazać instytucjom (akty prawne, dyplomy, świadectwa, dowody rejestracyjne pojazdów, akty małżeństwa itp.).

Tłumaczenia przysięgłe od tłumaczeń nieprzysięgłych nie różnią się pod względem merytorycznym, stylistycznym, językowym czy pod względem dokładności wykonanej pracy. Zachodzą jednak zupełnie inne konsekwencje prawne w przypadku obu tych rodzajów dokumentów. Tłumacz przysięgły gotów jest przyjąć zobowiązanie do poniesienia ryzyka odpowiedzialności cywilnej za błędy, które mogą pojawić się w wykonanym tłumaczeniu. Oznacza to, że w przypadku gdy klient tłumacza przysięgłego poniósłby straty wynikające z niepoprawnego tłumaczenia, ma prawo na drodze sądowej zażądać od tłumacza odszkodowania.

Usługi tłumacza przysięgłego są niezbędne, kiedy potrzebujemy profesjonalnego tłumaczenia oficjalnego dokumentu z poświadczeniem jego autentyczności i wiarygodności. Tutaj nie wystarczy zwykły tłumacz, nawet jeśli potrafi sporządzić perfekcyjny przekład. Nie posiada on bowiem uprawnień do uwierzytelnienia tłumaczenia i takie tłumaczenie nie będzie uznane przez oficjalne organy państwowe. Natomiast tłumacz przysięgły uwierzytelnia tłumaczenie poprzez przystawienie urzędowej okrągłej pieczęci oraz podanie informacji o numerze dokumentu w repertorium tłumacza.

Tłumaczenia przysięgłe opatrzone są stemplem zawierającym imię i nazwisko tłumacza, określającym język, w zakresie którego posiada on uprawnienia do tłumaczenia, oraz numer na liście tłumaczy przysięgłych, która w Polsce jest prowadzona przez Ministerstwo Sprawiedliwości.

Tłumaczenia przysięgłe od tłumaczeń nieprzysięgłych różnią się również ceną. Wyższa cena wynika z większej odpowiedzialności tłumacza za wykonywaną pracę oraz wyższych wymagań formalnych, konieczności zdobycia większych kwalifikacji – w związku z tym należy liczyć się z wyższą stawką.

W rezultacie za mniejszą stronę rozliczeniową tłumacz przysięgły pobiera wyższą opłatę. Poza tym każda rozpoczęta strona przeliczeniowa tłumaczenia przysięgłego (1125 znaków liczonych włącznie ze spacjami) rozliczana jest jako pełna. Tłumacz przysięgły oddzielnie liczy też każdy dokument. Te kwestie reguluje ustawa o tłumaczach przysięgłych.

Tłumacz przysięgły tłumaczy dokumenty oficjalne i specjalistyczne. Może dokonywać przekładów ustnych lub pisemnych. Tłumaczy różnego rodzaju dokumenty urzędowe i sądowe (takie jak dyplomy, świadectwa, umowy, akta, faktury, testamenty, dokumenty medyczne, dokumenty procesowe i wyroki sądowe, dokumenty finansowe i bankowe), uwierzytelnia również odpisy dokumentów obcojęzycznych. Tłumaczenia przysięgłe są bezwzględnie wymagane także w przypadku rejestracji auta zagranicznego – właściciel pojazdu jest zobowiązany do przedstawienia tłumaczenia przysięgłego dokumentów samochodowych, m. in. dowodu rejestracyjnego. Zazwyczaj jednak tłumacze przysięgli specjalizują się w konkretnej dziedzinie, np. w medycynie, prawie, finansach czy gałęzi przemysłu. Jak widać, usługi tłumacza przysięgłego obejmują wiele dziedzin życia i bardzo często okazują się niezbędne. Poza tłumaczeniami przysięgłymi tłumacz może także realizować zwykłe tłumaczenia, np. przekład rozmów biznesowych, korespondencji, instrukcji itd.

Tłumaczenia przysięgłe zlecisz w wielu firmach. W zależności od konkretnego języka jaki ma być użyty w tłumaczeniu, poniżej prezentujemy linki bezpośrednie dla właściwej oferty:

Tłumaczenia przysięgłe to potoczna nazwa tłumaczenia uwierzytelnionego. Są one wykonywane przez tłumaczy przysięgłych będących osobami zaufania publicznego, uprawnionymi i specjalizującymi się w wykonywaniu tłumaczeń wszelkiego rodzaju dokumentów sądowych, procesowych, aktów stanu cywilnego, dokumentów szkolnych, zaświadczeń, certyfikatów i innych urzędowych i oficjalnych dokumentów i instrumentów prawnych. Każde tłumaczenie zostaje podpisane i poświadczone pieczęcią zawierającą w otoku imię i nazwisko osoby realizującej zlecenie oraz wskazanie języka, w zakresie którego ma uprawnienia.

Prawo w Polsce

Według liczby mieszkańców przypadających na jednego prawnika wśród krajów Unii Europejskiej w 2015 roku Polska zajmowała 13 miejsce na 28. Jeden prawnik przypadał w Polsce na 728 obywateli, podczas gdy w Hiszpanii na 189, we Włoszech na 250, Grecji na 255 obywateli. Podkreślić jednak należy,  iż są w Unii Europejskiej kraje, w których liczba prawników w stosunku do liczby obywateli jest jednak istotnie mniejsza (np. w Finlandii, ponad 3,5-krotnie mniejsza niż w Polsce).

Średnia dla 28 krajów Unii Europejskiej wynosi 1 prawnik na 431 mieszkańców, co oznacza że w średnia liczba prawników w UE w stosunku do liczby mieszkańców jest prawie dwukrotnie wyższa (170%) niż w Polsce.

Im więcej prawników w stosunku do liczby mieszkańców tym najczęściej bardziej liberalne zasady uzyskiwania uprawnień zawodowych.

Co zapewne nikogo nie zaskakuje patrząc na tabelę, najbardziej liberalny model uzyskiwania uprawnień prawniczych w UE jest w Hiszpanii. Przez lata (2002-2011) Hiszpania jako w zasadzie jedyna spośród państw Unii Europejskiej nie wymagała od starających się o dostęp do adwokatury jakichkolwiek wymogów praktyki czy weryfikacji wiedzy. Do hiszpańskiej palestry można było wstępować bez odbycia obowiązkowej aplikacji. Praktyka adwokacka była otwarta dla wszystkich absolwentów prawa, którzy zajmowali się zawodowo udzielaniem porad prawnych, reprezentowaniem oraz obroną stron we wszelkiego rodzaju postępowaniach. By móc wykonywać zawód, należało także uzyskać członkostwo w jednej z lokalnych izb adwokackich.

Według liczby mieszkańców przypadających na jednego prawnika wśród krajów Unii Europejskiej w 2015 roku Polska zajmowała 13 miejsce na 28. Jeden prawnik przypadał w Polsce na 728 obywateli, podczas gdy w Hiszpanii na 189, we Włoszech na 250, Grecji na 255 obywateli. Podkreślić jednak należy,  iż są w Unii Europejskiej kraje, w których liczba prawników w stosunku do liczby obywateli jest jednak istotnie mniejsza (np. w Finlandii, ponad 3,5-krotnie mniejsza niż w Polsce).

Średnia dla 28 krajów Unii Europejskiej wynosi 1 prawnik na 431 mieszkańców, co oznacza że w średnia liczba prawników w UE w stosunku do liczby mieszkańców jest prawie dwukrotnie wyższa (170%) niż w Polsce.

Im więcej prawników w stosunku do liczby mieszkańców tym najczęściej bardziej liberalne zasady uzyskiwania uprawnień zawodowych.

Co zapewne nikogo nie zaskakuje patrząc na tabelę, najbardziej liberalny model uzyskiwania uprawnień prawniczych w UE jest w Hiszpanii. Przez lata (2002-2011) Hiszpania jako w zasadzie jedyna spośród państw Unii Europejskiej nie wymagała od starających się o dostęp do adwokatury jakichkolwiek wymogów praktyki czy weryfikacji wiedzy. Do hiszpańskiej palestry można było wstępować bez odbycia obowiązkowej aplikacji. Praktyka adwokacka była otwarta dla wszystkich absolwentów prawa, którzy zajmowali się zawodowo udzielaniem porad prawnych, reprezentowaniem oraz obroną stron we wszelkiego rodzaju postępowaniach. By móc wykonywać zawód, należało także uzyskać członkostwo w jednej z lokalnych izb adwokackich.

Zarówno działy prawne, jak i kancelarie stoją przed rosnącą presją na innym froncie – dotyczącym zatrudnienia i „zatrzymania” utalentowanych pracowników. Zjawisko to nabiera znaczenia w kontekście nowych wymagań i oczekiwań większości specjalistów, że organizacje będą korzystały z technologii oraz wspierały preferowany przez nich tryb pracy: hybrydowy lub w pełni zdalny.

Mimo postępującej „Wielkiej rezygnacji” (globalny trend odchodzenia z pracy m.in. z powodu pandemii) okazuje się, że większość organizacji nie spełnia oczekiwań pracowników. Z tego powodu aż 70% ankietowanych prawników korporacyjnych i 58% kancelaryjnych twierdzi, że prawdopodobnie odejdzie z pracy w przyszłym roku.

Co więcej, badanie Future Ready Lawyer 2022 odnotowało znaczny wzrost liczby organizacji, które ponownie sprawdzają, kto i w jaki sposób pracuje. Oznacza to, że działy prawne oraz kancelarie coraz częściej wykorzystują różnego rodzaju rozwiązania – od pracowników kontraktowych po alternatywnych dostawców usług prawnych (ALSPs) oraz asystentów prawnych i paralegals.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *