Bezskuteczne czynności upadłego

Instytucja bezskuteczności czynności prawnych ma na celu ochronę masy upadłości przed jej uszczupleniem. Zdarza się, że dłużnik przed ogłoszeniem upadłości chcąc uchronić swój majątek podejmuje działania, które mogą udaremnić lub znacznie ograniczyć zaspokojenie wierzycieli.

Z ogłoszeniem upadłości wiąże się wiele konsekwencji, w tym właśnie bezskuteczność niektórych czynności upadłego. Prawo upadłościowe przewiduje kilka rodzajów bezskuteczności: czynności bezskuteczne z mocy samego prawa; czynności bezskuteczne z mocy uznania ich za takie przez sędziego-komisarza działającego na wniosek (w niektórych przypadkach także z urzędu); czynności bezskuteczne w wyniku ich zaskarżenia do sądu, z mocy prawomocnego orzeczenia sądu w procesie.

Bezskuteczność oznacza zakwestionowanie skuteczności dokonanych czynności i określenie zwrotu majątku do masy upadłości w naturze, a jeżeli nie jest to możliwe – równowartości jego wartości w pieniądzu.

Bezskuteczne z mocy prawa są czynności prawne dokonane przez upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli były dokonane nieodpłatnie albo odpłatnie, ale w taki sposób, iż wartość świadczenia upadłego przewyższa w rażącym stopniu wartość świadczenia otrzymanego przez upadłego lub zastrzeżonego dla upadłego lub dla osoby trzeciej. Podobnie jest
z zawartymi ugodami sądowymi, uznaniami powództwa i zrzeczeniem się roszczenia. Bezskuteczne będą także, co do zasady, zabezpieczenia i zapłata długu niewymagalnego dokonane przez upadłego w ciągu sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.

Bezskuteczność z mocy prawa oznacza, że do ich uznania nie jest potrzebne orzeczenie sądu ani żadna inna czynność. Wymagane jest spełnienie jedynie trzech warunków:

  • dokonanie czynności przez upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości;
  • rozporządzenie przez upadłego majątkiem;
  • dokonanie czynności nieodpłatnie (np. darowizna) albo odpłatnie, ale ze znaczną dysproporcją pomiędzy wzajemnymi świadczeniami.

Artykuł pochodzi ze strony https://lewandowskikancelaria.pl/ . To tylko część całego wpisu i całość można przeczytać na stronie https://lewandowskikancelaria.pl/czym-sa-bezskuteczne-czynnosci-upadlego/ .

Syndyk masy upadłości https://lewandowskikancelaria.pl/sprzedaz/

Informacje na temat restrukturyzacji https://lewandowskikancelaria.pl/restrukturyzacje-i-prepack/

Prawo upadłościowe https://lewandowskikancelaria.pl/upadlosci/

Prawo w Polsce

Do najpopularniejszych zawodów prawniczych należą: adwokat, radca prawny, komornik, sędzia, notariusz oraz prokurator. Aby móc je wykonywać konieczne jest odbycie wieloletniej aplikacji oraz zdanie egzaminów państwowych, które pozwalają na wpis do odpowiedniego rejestru.

Wymienione zawody cieszą się wciąż niesłabnącym zainteresowaniem ze strony młodych osób, a jednocześnie są cenione przez społeczeństwo. Warto dodać, że w świetle przepisów ustawowych należą one do tzw. zawodów regulowanych, a więc takich, które można wykonywać wyłącznie po spełnieniu wspomnianych już warunków. Ponadto, są one zawodami zaufania publicznego, a więc co do zasady ich reprezentanci nie mogą robić czegoś, co godziłoby w powagę wykonywanej profesji, w tym było niezgodne z przyjętymi normami społecznymi.

Przedstawiciel zawodu prawniczego nie może między innymi łączyć jego wykonywania z prowadzeniem dodatkowych biznesów czy pracować jednocześnie w innej branży.

Poziom świadomości prawnej jest istotnym elementem decydującym o skłonności do korzystania z usług prawnych. Społeczeństwo świadome zagrożeń i konsekwencji prawnych, a także znające swoje prawa zdecydowanie częściej korzysta z pomocy prawnika.

Na pytanie „Jak często zdarzają Ci się sytuacje, w których przydałaby Ci się pomoc prawna?” 32% badanych odpowiedziało, iż w ogólne nie zdarzają się takie sytuacje, a 31%, że takie sytuacje zdarzają się rzadziej niż raz na dwa lata.

Nie bez znaczenia na skłonność Polaków do korzystania z fachowej pomocy prawnej ma również zaufanie do wymiaru sprawiedliwości. Wyniki badania pokazują przekonanie o nadmiernej biurokracji i opieszałości sądów powszechnych, braku nowoczesności oraz  zaangażowaniu politycznym sądów powszechnych.

Wyniki badania jednoznacznie wskazują na niską świadomość zagrożeń prawnych wynikających z niskiej edukacji prawnej naszego społeczeństwa. Nieprawdopodobna wydaje się sytuacja, żeby tak znaczna grupa nie miała żadnych problemów prawnych lub też sytuacji, które niosły ze sobą ryzyko negatywnych konsekwencji prawnych. Zdecydowanie bardziej należy domniemywać, że część z tych osób nie dostrzega zagrożeń prawnych jak również, z uwagi na często znaczne koszty pomocy prawnej, stara się szukać odpowiedzi na problemy prawne na własną rękęIstotnym problemem jest to, że nasze społeczeństwo nie dostrzega wartości dodanej jaką powinny uzyskać osoby korzystające z usług prawnych – nasuwa się też pytanie czy ta wartość zawsze tam jest…. Czy oferowane usługi prawne zawsze warte są swojej ceny…

Fakt istnienia konkurencji na rynku usług prawnych nie oznacza, że nie można osiągnąć na nim sukcesu. Rynek ten jest, nadal daleki od nasycenia i cały czas wykazuje znaczny potencjał rozwojowy. Prawnicy powinni jednakże wypracować rozwiązania, które pomogą im w jego optymalnym zagospodarowaniu. Pierwszym krokiem powinna być próba znalezienia przez prawników odpowiedzi na następujące pytania: 1) jaka jest moja pozycja konkurencyjna i w jaki sposób chciałbym budować przewagę konkurencyjną?; 2) co mógłbym zaoferować klientowi i czy potrafię sprostać jego oczekiwaniom? To właśnie drugie pytanie, stawiające w centrum uwagi klienta, jest kluczowe. Obserwacja rynku usług prawnych pozwala jednak stwierdzić, że nie zawsze taką strategię przyjmuje większość prawników.

Prawnicy są coraz częściej zmuszeni do konkurowania o nabywców, a co za tym idzie – rośnie ich zainteresowanie możliwościami uzyskania i utrzymania przewagi konkurencyjnej na rynku. W Polsce zauważalny jest deficyt naukowych opracowań poświęconych usługom prawnym. W ciągu ostatnich dziesięciu lat zauważyć można wzrost zainteresowania praktyków szeroko pojętym zarządzaniem kancelarią prawną, jednakże wspomniane wyżej kwestie podejmowane są rzadko albo też wybiórczo w opracowaniach podbudowanych teoretycznie, co sprawia, że praktycy metodą „prób i błędów” starają się rozwiązywać pojawiające się przed nimi problemy dotyczące zarządzania kancelarią. Świadczy to o niewykorzystanym potencjale badawczym tej tematyki.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *